از اولین ماهواره کشف شده تا ستاره های دنبال دار
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۵۶۵۱۵
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، همه ما در زندگی اطراف خود با مکان‌هایی آشنا می‌شویم که گاهی درک آن و رفتن به آن مکان‌ها دشوار است، اما دستیابی به برخی اطلاعات برای آگاهی بیشتر کمک کننده است. رفتن به فضا برای خیلی از افراد رویایی بیش نیست، اما حال که نمی‌شود به آن مکان‌ها به راحتی سفر کرد، اطلاعاتی از زندگی و زیست‌بوم سیارات مختلف جالب توجه است؛ در این گزارش قصد داریم به بررسی جالب‌ترین مسائل حوزه نجوم و فضا بپردازیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طبق نقشه‌برداری ستاره‌شناسان از کیهان و بهترین تخمین‌های آنها، حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد کهکشان در عالم وجود دارد، همچنین حدود سال ۱۹۲۴ بود که دانشمندی به نام «ادوین هابل»، با رصد لکه‌هایی که پیشتر تصور می‌شد سحابی‌های دوردست هستند، فهمید که آنها چیزی نیستند جز کهکشان‌هایی خارج از کهکشان راه‌شیری ما. تا پیش از این کشف، تصور ما از جهان، فقط به کهکشان خودمان محدود می‌شد، ولی کشف هابل نشان داد که کیهان از جزیره‌های متعدد کهکشانی تشکیل شده است؛ کهکشان‌هایی با میلیارد‌ها ستاره و احتمالاً تریلیون‌ها سیاره.
اولین ماهواره کشف شده چه بود؟نخستین ماهواره فضایی جهان اسپوتنیک-۱ (به معنی همسفر-۱ به زبان روسی) بود که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ (۴ اکتبر ۱۹۵۷) به مدار زمین پرتاب شد. پرتاب اسپوتنیک-۱ به مدار زمین آغازگر عصر فضا و مسابقه فضایی شد، از آن زمان، حدود ۶۶۰۰ ماهواره بیش از ۴۰ کشور به وسیله ۱۰ ملت به فضا پرتاب شده‌اند. بنا بر تخمین مربوط به سال ۲۰۱۳، ۳۶۰۰ تا در مدار باقی مانده‌اند. از این تعداد حدود ۱۰۰۰ تا فعال هستند و بقیه، عمر مفیدشان را پشت سر گذاشته و به زباله‌های فضایی تبدیل شده‌اند. تقریباً ۵۰۰ ماهواره عملیاتی در مدار زمین-پایین هستند؛ ۵۰ تا در مدار زمین-متوسط (در ۲۰۰۰۰ km) و بقیه در مدار زمین ثابت (در ۳۶۰۰۰ km) هستند. تعداد کمی ماهواره بزرگ در قطعات جداگانه پرتاب و در مدار به هم متصل شده‌اند. بالغ بر یک دوجین سفینه کاوشگر در مدارات سایر اجرام قرار داده شده و تبدیل به ماهواره‌های مصنوعی ماه، تیر، ناهید، مریخ، برجیس (سیاره) و کیوانهر شده‌اند. کهکشان مجموعه‌ای از میلیارد‌ها ستاره است که بعضی از آنها از خورشید بزرگتر و بعضی دیگر به طور قابل توجهی کوچکتر هستند.
ستارههای دنباله دارستارگان کره‌های سوزانی از گاز هستند که برخلاف سیارات خود منبع نور هستند و انرژی آنها ناشی از واکنش‌های هسته‌ای است. ماده اصلی تشکیل دهنده بیشتر ستارگان هیدروژن است و هیدروژن موجود در ستارگان طی فرآیند همجوشی هسته‌ای به هلیوم تبدیل می‌شود و در حین این واکنش، گرما و نور بسیار زیادی تابش می‌یابد. هر ستاره دارای دوره عمر است که متناسب با نوع ستاره متفاوت است. ستارگان حجیم با نور بیشتر و حرارت زیاد عمر کوتاه‌تری نسبت به ستارگان کم‌نور و کوچک دارند. پایان عمر هر ستاره بستگی به میزان ذخیره هیدروژن در آن دارد، زمانی که هیدروژن درون ستاره‌ای پایان یابد هلیوم تبدیل به سوخت اصلی می‌شود و می‌سوزد. سوختن هلیوم سبب ایجاد گرمای بسیار زیادی می‌شود که تا آن زمان در ستاره پیش نیامده است. این گرمای زیاد سبب انبساط ستاره می‌شود و حجم آن را چند برابر می‌کند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار فناوری دانستنی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۵۶۵۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر نجومی نهم اردیبهشت (۲۸ آوریل)
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد.
***
تصویر روز ناسا
میله مرکزی بزرگ کهکشان NGC 2217 که AM 0619-271 نیز نامیده می‌شود، در صورت فلکی سگ بزرگ (سگ بزرگ) قرار دارد. این کهکشان در این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل بسیار درخشان به نظر می‌رسد. NGC 2217 حدود 65 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و اندازه ای مشابه کهکشان راه شیری ما دارد (حدود 100000 سال نوری).
تصویر روز skyandtelescope
این عکس در اسپانیا به تاریخ 05/01/2023 توسط لوئیجی مورونه (Luigi Morrone) با ???? تجهیزاتی شامل تلسکوپ Takahashi FSQ-106ED و دوربین QHY 600M CMOS ثبت شده است. عکس کهکشان NGC7000 را نشان می‌دهد که فیلترهای خاصی روی آن انجام گرفته و با استفاده از برنامه‌های Pixinsight و PS پردازش شده است.
تصویر روز astronomy
رصد سحابی متغیر هابل (NGC 2261) نشان می‌دهد که کیهان در حال حرکت است. این سحابی می‌تواند در عرض چند هفته متفاوت به نظر برسد. این تغییرات به این دلیل اتفاق می‌افتد که توده‌های گاز در مقابل ستاره R Monocerotis حرکت می‌کنند و با نور اطراف در تعامل هستند. تصویر این سحابی در یک شات با استفاده از یک تلسکوپ 10 اینچی طی 10 ساعت گرفته شده است.
تصویر روز earthsky
آمریندرجیت سینگ (Amrinderjit Singh) از موهالی، پنجاب، با استفاده از دوربین Canon R همراه با لنز 16 میلی‌متری Canon RF، یک رعد و برق خیره‌کننده را ثبت کرد. او در پس‌پردازش، از فتوشاپ برای بهبود تصاویر استفاده کرد. به دلیل بار الکتریکی بالای ابرها، گرفتن رعد و برق می‌تواند هیجان انگیز و در عین حال خطرناک باشد. رگه‌های رعد و برق در عکس بزرگ بودند و از اوج به پایین تا زمین امتداد پیدا می‌کردند.
تصویر روز apod
سحابی حلقه از طریق یک تلسکوپ کوچک چیزی ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع پیچیده تر از این حرف هاست. این سحابی یک حلقه مرکزی به قطر یک سال نوری دارد، اما این تصویر گاز درخشانی را نشان می‌دهد که حتی دورتر از مرکز آن امتداد دارد. در تصویر ترکیبی از نور قرمز، مرئی و مادون قرمز دیده می‌شود. سحابی حلقه نوعی سحابی است که به آن سحابی سیاره ای می‌گویند. هنگامی که ستاره ای مانند خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود این دست سحابی‌ها تشکیل می‌شود. سحابی حلقه در فاصله 2500 سال نوری از ما در صورت فلکی لیرا قرار دارد.
انتهای پیام/
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز